Wiele osób bierze wówczas udział w akcji sadzenia rodzimych gatunków drzew, konkursach i wycieczkach do lasu. Drzewa zawsze były przedmiotem kultu, wierzeń i podań ludowych.  Nikogo nie trzeba przekonywać, jak ogromne znaczenie mają w życiu każdego człowieka i całej Ziemi. Produkują życiodajny tlen i pochłaniają dwutlenek węgla. Zapobiegają erozji gleby, przeciwdziałają powodziom. Drzewa dają cień, obniżają temperaturę i zwiększają wilgotność powietrza. Stanowią  najważniejszy składnik lasu, tworząc środowisko życia dla około 1/3 wszystkich gatunków roślin i zwierząt. Dostarczają ekologicznego, całkowicie odnawialnego surowca – drewna.
Ale czy wiesz, że…?
Oto kilka ciekawostek o naszych rodzimych gatunkach drzew:

• Jeden metr kwadratowy powierzchni liści drzew i krzewów wytwarza w okresie wegetacyjnym od pół do ponad kilograma czystego tlenu. Najwięcej tlenu produkują: buk, klon, akacja.
• Jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co stanowi dobowe zapotrzebowanie na tlen ponad 2500 osób.
• Jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać a następnie stopniowo oddać środowisku 50 m3 wody.
• Jedno drzewo absorbuje średnio 1 tonę dwutlenku węgla na każdy metr sześcienny przyrostu i produkuje przy tym 727 kg tlenu.
• Jeden hektar lasu oczyszcza w ciągu roku 16 milionów metrów sześciennych powietrza i asymiluje 3600 kg dwutlenku węgla.
• Drzewa na terenach miejskich mogą obniżyć latem temperaturę otoczenia nawet o 10 ⁰C, w porównaniu z terenem bez drzew.
• Grab jest najcięższym z polskich drzew, po całkowitym wysuszeniu 1 m³ drewna waży aż 775 kg.
• 1 m³  drewna dębowego po ścięciu waży aż 1059 kg a więc jest cięższe od wody i daje się zatapiać. Drewno dębu, które uległo długotrwałemu zatopieniu, po kilkuset latach zmienia kolor na ciemno-matowy, prawie czarny. Taka reakcja powstaje na skutek rozpuszczonych w wodzie soli żelaza z naturalnym garbnikami drzewa. Nazywane czasem „Polskim Hebanem”, ze względu na kolor staje się wyjątkowo cenne.
• Lipa jest gatunkiem, którego drewno najczęściej na terenie Polski wykorzystywane jest w rzeźbiarstwie, gdyż odznacza się miękkością i delikatną strukturą.
• Brzozę brodawkowatą uważa się za najbardziej polskie drzewo. Jest niezwykle malownicza i trwale wpisana w nasz krajobraz. Biały kolor kory jest wynikiem występowania w jej powierzchniowych warstwach betuliny, której drobne kryształki załamują światło.
• Ponieważ liście jesionu opadają jesienią jeszcze zielone, drzewo to uważane było za symbol nieśmiertelności.
• Grab bardzo dobrze znosi przycinanie, dzięki czemu jest jednym z drzew najlepiej nadających się do żywopłotów.
• Skrzydlaki klonu po uwolnieniu się z owocostanu opadają prosto w dół mniej więcej 30cm, a następnie zaczynają się kręcić z szybkością ok.16 obrotów na sekundę. Powoduje to zwolnienie prędkości opadania, co w konsekwencji umożliwia wiatrowi poziome przemieszczenie skrzydlaków.
• Olsza czarna swą polską nazwę zawdzięcza właściwościom kory, używanej niegdyś do garbowania skór na czarno. Bywała ona jednak w przeszłości nazywana również czerwoną, z uwagi na barwę drewna, jaką przyjmuje tuż po ścięciu.
• Najstarszym drzewem w Polsce jest 1300-letni cis pospolity z Henrykowa Lubańskiego.
• Szczególną wartość użytkową dla dawnych Słowian miało łyko wiązu, gdyż wykonywano z niego „postoły” i „łapcie” – buty wyplatane techniką krzyżową.

     Poza mierzalnymi korzyściami, drzewa odgrywają ogromną rolę kulturotwórczą, terapeutyczną (sylwoterapia), często stają się obiektem ludzkich wspomnień. Wzbogacają krajobraz, stanowiąc o jego atrakcyjności i wartości. Naturalne piękno drzew zaspokaja wrodzoną potrzebę przebywania w ich otoczeniu, gdzie miło spędzamy czas, odpoczywając fizycznie i psychicznie.