Aktualności Aktualności

Dzień Polskiej Niezapominajki

15 maja corocznie obchodzimy święto promujące walory ojczystej przyrody. Jego znakiem rozpoznawczym jest kwiat niezapominajki. Symbolizując pamięć, ma nam pomóc zachować od zapomnienia ważne w życiu chwile, osoby i miejsca.

Dzień Polskiej Niezapominajki to święto przyrody z miłosnym przesłaniem, które zapoczątkował redaktor radiowej Jedynki, prowadzący „Ekoradio” – Andrzej Zalewski. Zwrócił on uwagę, że ekologia to nie tylko ochrona przyrody, to także nasze codzienne działanie. Oszczędzajmy wodę, prąd, segregujmy śmieci – to wszystko mieści się w przesłaniu Niezapominajki. W innym znaczeniu święto to zachęca nas do pamiętania o bliskich, życzliwości i otwarcia na drugiego człowieka, przypomina o istocie dbania o nasze otoczenie.

„Niezapominajki
to są kwiatki z bajki!
Rosną nad potoczkiem,
patrzą rybim oczkiem.
Gdy się płynie łódką,
Śmieją się cichutko
I szepcą mi skromnie:
„Nie zapomnij o mnie"

Każdy z nas pamięta wierszyk M. Konopnickiej. Ale chyba nie każdy wie, że nazwa niezapominajki Myosotis L. pochodzi z języka greckiego i oznacza – dosłownie "mysie uszko". Na Podlasiu nazywamy ją potocznie niezabudką lub „żabim oczkiem". Obecnie spotykamy na całym świecie ponad 50 gatunków tej rośliny. W Polsce rosną dziko w zaroślach, w lasach i nad ciekami wodnymi. Do najpopularniejszych gatunków należą m.in. niezapominajka alpejska rosnąca m.in. w Tatrach i kwitnąca od czerwca do lipca, niezapominajka błotna, leśna czy pospolicie występująca niezapominajka polna (kwitnie od maja do sierpnia).

Rośliny osiągają 20–30 cm wysokości, mają krzaczasty pokrój i wzniesione pędy. Zakwitają w drugim roku życia. Pojedyncze kwiaty są niebieskie, drobne, zebrane w luźne, wydłużone kwiatostany. U odmian ogrodowych kwiaty mogą być także białe lub różowe.  Kwiaty zapylane są przez owady, zwabiane nektarem wydzielanym przez żółto zabarwione wyrostki słupka – stąd ta przysłowiowa nazwa: „rybie lub żabie oczko". Niezapominajki są idealnymi kwiatami do hodowania w przydomowych ogródkach i działkach, ponieważ nie są zbyt wymagające w uprawie.

Bez właściwości leczniczych, ale też nietrujące i nienadające się do spożycia kwiaty, pozostają w cieniu wielu roślin naprawdę dla człowieka użytecznych. Na szczęście, odnajdują miejsce w polskiej tradycji i kulturze.