Żółciak siarkowy (Laetiporus sulphureus) to gatunek huby, który jest znany na całym świecie. Występuje bowiem na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Bardzo łatwo można go odróżnić od innych nadrzewnych grzybów, ponieważ cechuje się żółtą lub pomarańczową barwą i nieraz występuje grupowo, przez co łatwo można go zauważyć podczas leśnych spacerów.

Pomimo ładnego i okazałego wyglądu, jest groźnym pasożytem. Atakuje głównie drzewa liściaste powodując zgniliznę brunatną. Doprowadza ona do rozkładania się drewna, by po pewnym czasie rozsypało się tworząc charakterystyczne, brunatne kostki.

Skąd wzięło się zatem tytułowe nawiązanie do drobiu? Młode owocniki żółciaka siarkowego są jadalne. Po wcześniejszym obgotowaniu, grzyb ten można np. usmażyć w panierce. Swoim smakiem przypomina mięso kurczaka i stąd też jego angielska nazwa: chicken of the woods – czyli właśnie: kurczak z lasu.

Gdzie możemy spotkać tę ciekawą hubę? Występuje zarówno w lasach, jak i w parkach, na drzewach stojących, jeszcze żywych, jak i tych już martwych – leżących. Jest to pospolity grzyb, więc szansa na znalezienie go w lesie jest całkiem duża.

Pamiętajmy jednak, że stare i twarde owocniki nie są jadalne, a przed spożyciem młodych, należy poddać je odpowiedniej obróbce. Miejmy ten fakt na uwadze, gdy postanowimy bliżej zainteresować się tym „leśnym kurczakiem”. Dodatkowo, warto przypomnieć, iż na terenie parków narodowych oraz rezerwatów zabroniony jest zbiór dziko występujących grzybów. Wyjątek stanowi rezerwat „Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej”. Taką możliwość określa Zarządzenie Ministra Środowiska nr 22 z dnia 18 listopada 2004 r. Żółciak siarkowy nie jest w Polsce objęty ochroną, dlatego śmiało możemy uzbroić się w kosz i wybrać na jego poszukiwania na prawie całej powierzchni naszego nadleśnictwa.