Aktualności
Świadek udanej restytucji białowieskiego żubra
Historyczny zasięg występowania żubra obejmował głównie Europę Centralna i Wschodnią, od Francji po góry Kaukaz. Do czasów średniowiecznych najliczniej utrzymał się on na obszarze dawnej Litwy, Polski i Prus. Mimo objęcia gatunku ochroną królewską, żubry przetrwały jedynie w Puszczy Białowieskiej i w górach Kaukazu. Licząca ponad 700 osobników populacja białowieska przepadła w wyniku kłusownictwa i działań wojennych.
Odtworzenie gatunku w stanie dzikim możliwe było dzięki zwierzętom z ogrodów zoologicznych i ośrodków hodowli.
Żubry powróciły do Puszczy Białowieskiej w 1929 roku do specjalnie przygotowanego zwierzyńca. Rezerwat ten okolony był potężnym płotem o wysokości 2 m zbudowanym z 3-calowych desek. Hodowlę rozpoczęto 19 września 1929 roku z chwilą przywiezienia do Białowieży żubra czystej krwi BORUSSE. W tym samym roku, w październiku dołączono żubrzycę BISERTĘ, a rok później BISKAYĘ. W 1931 r. przywieziono z Poznania HAGENA i GATCZYNĘ.
W 1939 roku Polska posiadała 37 żubrów (16 w Pszczynie, 16 w Białowieży, 3 w Niepołomicach, 1 w Zoo w Warszawie i 1 w Smardzewicach), w tym 24 żubry linii białowieskiej. Na świecie żyło pod koniec 1939 roku 115 żubrów. Aktualnie białowieskie stado wolnościowe liczy ok. 770 szt.
Gatczyna – jedna z matek założycielek białowieskiego stada żubrów. Symbol udanej restytucji tego gatunku. Oto przed nami rekonstrukcja autentycznej racicy Gatczyny z kolekcji Białowieskiego Parku Narodowego.
Rzeźba zaprojektowana i wykonana przez hajnowskiego artystę prof. Jarosława Perszko jest dokumentacją udanej restytucji żubra w Puszczy Białowieskiej. Dzieło jest sygnowane.
Racica została podarowana przez Artystę za pośrednictwem Nadleśnictwa Hajnówka specjalnie dla Sztuki pomocy i małego Kubusia Suchodoły.
Opis w linku poniżej.
https://www.facebook.com/groups/285859426061484/permalink/478238176823607/
Źródło:
bpn.com.pl
krainazubra.pl
smz.waw.pl