Traszki, jako płazy „wskaźnikowe”, których obecność na danym obszarze określa jego naturalność, doczekały się bardzo gruntownych badań uwiecznionych wieloma gruntownymi i dogłębnymi wynikami opracowań. Można się z nimi zapoznać choćby na stronach internetowych  „Wikipedii”, gdzie szczegółowość podanych informacji jest imponująca.

Samiec w okresie godowym charakteryzuje się widocznym grzebieniem, który upodabnia go do smoka.

W naszym kraju  4 gatunki traszek – zwyczajna, grzebieniasta, górska i karpacka występują w odpowiednich dla siebie środowiskach, gdzie mogą się rozmnażać. Warunkiem jest wiosenna obecność zbiorników wodnych. Nie muszą to być duże akweny. Czasami wystarczają tylko niewielkie stawy, kałuże, a nawet zwykłe rowy z zawartością wody. Musi ona jednak być obecna przez kilka tygodni, w niej bowiem traszki przechodzą swój rozwój. Należą do tzw. płazów ogoniastych (żaby i ropuchy są płazami bezogoniastymi)  i  jak one wszystkie (w Polsce 18 gatunków) są uzależnione w cyklu życiowym od obecności wody. W niej składają jaja (skrzek), z których wylęgają się larwy (kijanki) oddychające skrzelami,  a żywiąc się różnego rodzaju drobnymi „żyjątkami”  do lata przeobrażają się w postać dorosłą i  opuszczają środowisko wodne.  Jako okazy dojrzałe (oddychają już płucami) żyją w wilgotnym środowisku polnym lub leśnym polując  na większą zdobycz, np. owady, ślimaki, itp. Do jesieni są w pełni sił, by hibernując (zagrzebują się w ziemi, po ściółką lub w innych zakamarkach) przetrwać zimę. Wiosną cykl życiowy zaczyna się od początku.