Żołędzie są zbierane w specjalnie do tego celu wyznaczonych fragmentach lasu, nazywanych drzewostanami nasiennymi, a te zajmują na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku powierzchnię ponad 1650 ha. Drzewostany nasienne wyróżniają się bardzo dobrą jakością i zdrowotnością, co sprawia, że sadzonki wyhodowane z żołędzi zebranych w tych lasach będą również silne i zdrowe.

Żołędzie zbierane są w nadleśnictwach co roku ze zmiennym natężeniem zależnym od obradzania drzew. Tak zwane lata nasienne, czyli lata kiedy jest duży urodzaj nasion dębu, przypadają średnio, co 5 lat. Leśnicy w północno-wschodnim regionie Polski zbierają żołędzie głównie dębu szypułkowego. Drugi rodzimy gatunek: dąb bezszypułkowy w tej części Polski występuje sporadycznie.

Żołędzie dębu szypułkowego dojrzewają i spadają na ziemię na przełomie września i października, wtedy można przystąpić do zbiorów.

Po zebraniu żołędzie poddawane są procesowi spławiania, czyli oddzielania nasion zdrowych od uszkodzonych. W trakcie spławiania nasiona zostają umieszczone w dużych naczyniach, np. beczkach wypełnionych wodą. W wyniku tego nasiona, które są suche lub uszkodzone przez owady, np. słonika żołędziowca, wypłyną na wierzch. Nasiona zdrowe opadają na dno.

Równolegle próbki żołędzi wysyłane są do specjalnych placówek stacji oceny nasion, które oceniają zdrowotność nasion i ich zdolność do kiełkowania.

Po przeprowadzeniu spławiania żołędzie są zaprawiane środkami ochrony roślin i wysiewane na szkółkach leśnych jesienią lub przechowywane do wysiewu na kolejne lata. Ze szkółek po dwóch, trzech latach młode sadzonki trafiają do lasu.

Średnio z kilograma żołędzi można wyhodować 125 sztuk sadzonek.