Celem zimowego dokarmiania jest przede wszystkim rozproszenie populacji oraz poprawa warunków bytowania zwierząt, co stanowi ważny element ochrony czynnej.

Żubry są największymi ssakami w Europie. Ich zapotrzebowanie pokarmowe jest bardzo duże. Dziennie zjada on ok. 40-50 kg świeżej zielonej masy. Naturalnym jest zatem, że niedostatek pokarmu powoduje obniżenie kondycji, odporności i może powodować wzrost śmiertelności żubrów.

Nadleśnictwo wykłada tony owsa, buraków pastewnych, kilkadziesiąt bel siana, sianokiszonki, oraz lizawki solne. Karma wykładana jest w stałym miejscu.  Zwierzęta przyzwyczajają się i regularnie odwiedzają „leśny zakątek”.

Dokarmianie ma też na celu minimalizację konfliktów społecznych poprzez „zatrzymanie” żubrów na terenach bezpiecznych dla zwierząt i dla ludzi. Wyrządzając szkody na polach uprawnych, odpędzane i niepokojone przez ludzi mogą być dla nich niebezpieczne. Ponadto, żubry wędrujące na pola są narażone na wypadki komunikacyjne, które kończą się dla zwierząt tragicznie ale również poszkodowanym jest człowiek, bowiem zderzenie samochodu osobowego z kilkusetkilogramowym zwierzęciem, nigdy nie pozostaje bez uszczerbku na zdrowiu czy mieniu.

Zimowe dokarmianie pozwala także na obserwację i ocenę zdrowia zwierząt.  Jest to też okazja do przeprowadzenia inwentaryzacji stad, policzenia przychówku i oszacowania przyrostu populacji. Dokarmianie jest często jedyną okazją do przeprowadzenia rzetelnej inwentaryzacji żubrów na terenie całego kraju, gdyż wiosną duże zgrupowania tych zwierząt rozpadają się i rozchodzą do kompleksów leśnych, co znacznie utrudnia ich wytropienie, właściwe policzenie i ocenę stanu zdrowia.

Zimowe dokarmianie prowadzone jest dzięki funduszom unijnym oraz ogromnemu zaangażowaniu i wsparciu Lasów Państwowych, w ramach aktualnie prowadzonego projektu pn.: „Kompleksowa ochrona żubra w Polsce”.