Żurawi hejnał - powroty
Ptaki wracają do nas z zimowisk według stałego, a jednak zależnego od pogody, kalendarza powrotów. Obserwujemy te przyloty corocznie z uwagą, bo powracające ptaki to zapowiedź pozytywnych, także dla ludzi, wiosennych zmian.
Przyroda pomału zaczyna się odradzać po zimie, a takie zjawiska związane z nowym cyklem życia od wieków bardzo nas cieszą.
Wczoraj rano, pierwszy raz w tym roku, do uszu leśników z Puszczy Białowieskiej dobiegł „dostojny", a zarazem niepowtarzalny głos żurawi.
Żuraw przylatuje do nas na przełomie lutego i marca. Jest ptakiem o prawdziwie królewskim wyglądzie!
W locie żurawie często bywają mylone z bocianami. Ale uwaga, należy nie dać się zmylić! Żurawie lecą w grupach, zwanych „kluczami", czyli stado ma kształt, mniej-więcej, grotu strzały. Jeśli słyszymy, że ktoś widział „klucz" lecących bocianów, możemy być prawie pewni, że były to żurawie, ponieważ bociany nigdy nie tworzą takich „kluczy", a na wiosnę dolatują do nas wręcz pojedynczo. I jeśli przy tym lecące ptaki odzywają się charakterystycznym, trąbiącym głosem (tzw. klangor – dźwięk słyszy się jako głębokie „grus grus" – taka też jest nazwa łacińska żurawia), prawdopodobieństwo zamienia się w pewność. „Hejnału" żurawi nie można pomylić z żadnym innym głosem wydawanym przez ptaki. No i polskie żurawie nie są biało-czarne jak bociany, ale popielato-szare, co dla uważnego obserwatora nie powinno ujść uwadze.
|
|