Asset Publisher Asset Publisher

Dzień Polskiej Niezapominajki

15 maja corocznie obchodzimy święto promujące walory ojczystej przyrody. Jego znakiem rozpoznawczym jest kwiat niezapominajki. Symbolizując pamięć, ma nam pomóc zachować od zapomnienia ważne w życiu chwile, osoby i miejsca.

Dzień Polskiej Niezapominajki to święto przyrody z miłosnym przesłaniem, które zapoczątkował redaktor radiowej Jedynki, prowadzący „Ekoradio” – Andrzej Zalewski. Zwrócił on uwagę, że ekologia to nie tylko ochrona przyrody, to także nasze codzienne działanie. Oszczędzajmy wodę, prąd, segregujmy śmieci – to wszystko mieści się w przesłaniu Niezapominajki. W innym znaczeniu święto to zachęca nas do pamiętania o bliskich, życzliwości i otwarcia na drugiego człowieka, przypomina o istocie dbania o nasze otoczenie.

„Niezapominajki
to są kwiatki z bajki!
Rosną nad potoczkiem,
patrzą rybim oczkiem.
Gdy się płynie łódką,
Śmieją się cichutko
I szepcą mi skromnie:
„Nie zapomnij o mnie"

Każdy z nas pamięta wierszyk M. Konopnickiej. Ale chyba nie każdy wie, że nazwa niezapominajki Myosotis L. pochodzi z języka greckiego i oznacza – dosłownie "mysie uszko". Na Podlasiu nazywamy ją potocznie niezabudką lub „żabim oczkiem". Obecnie spotykamy na całym świecie ponad 50 gatunków tej rośliny. W Polsce rosną dziko w zaroślach, w lasach i nad ciekami wodnymi. Do najpopularniejszych gatunków należą m.in. niezapominajka alpejska rosnąca m.in. w Tatrach i kwitnąca od czerwca do lipca, niezapominajka błotna, leśna czy pospolicie występująca niezapominajka polna (kwitnie od maja do sierpnia).

Rośliny osiągają 20–30 cm wysokości, mają krzaczasty pokrój i wzniesione pędy. Zakwitają w drugim roku życia. Pojedyncze kwiaty są niebieskie, drobne, zebrane w luźne, wydłużone kwiatostany. U odmian ogrodowych kwiaty mogą być także białe lub różowe.  Kwiaty zapylane są przez owady, zwabiane nektarem wydzielanym przez żółto zabarwione wyrostki słupka – stąd ta przysłowiowa nazwa: „rybie lub żabie oczko". Niezapominajki są idealnymi kwiatami do hodowania w przydomowych ogródkach i działkach, ponieważ nie są zbyt wymagające w uprawie.

Bez właściwości leczniczych, ale też nietrujące i nienadające się do spożycia kwiaty, pozostają w cieniu wielu roślin naprawdę dla człowieka użytecznych. Na szczęście, odnajdują miejsce w polskiej tradycji i kulturze.