Oczywiście o dzięciołach. W Polsce występuje 10 gat. dzięciołów, które należą do grupy dziuplaków pierwotnych, czyli takich, który same kują dziuple i jako pierwszy z nich korzystają.

Dziuple powstają w efekcie intensywnej i ciężkiej pracy dzięciołów. Z grupy tej wyłamuje się krętogłów, który w przeciwieństwie do swoich kuzynów, sam nie wykuwa dziupli. Czas poświęcony na wykucie dziupli waha się od kilkunastu nawet do 40 dni! Dziuple w zależności od gatunku, umieszczane są na różnej wysokości drzewa (od 0,5 m do 25 m nad ziemią),  maja różne wielkości otworów wlotowych. I tak nasz największy z dzięciołów, dzięcioł czarny wykuwa dziuple o głębokości około 40-60 cm, z otworem o średnicy 8-11 cm. Najmniejszy dzięciołek kuje dziuple o średnicy otworu wlotowego wynoszącą zaledwie 3-3,5 cm. Zdarza się, że ptaki umieszczają dziuplę tuż pod rosnąca na drzewie hubą, która stanowi naturalny daszek, chroniący wnętrze przed zaciekaniem wody.

Dzięcioły prawie nigdy nie zasiedlają swoich starych dziupli i co roku wykuwają nowe. Niektóre oprócz dziupli lęgowych wykuwają również dziuple noclegowe. Taki nadmiar, rokrocznie opuszczanych „lokali”, nie idzie na zmarnowanie. Zajmowane są one chętnie przez inne gatunki ptaków, ssaki i owady (tzw. dziuplaki wtórne), stwarzają im bezpieczną kryjówkę oraz dogodne warunki do bytowania i gniazdowania.
Przez tak duże zróżnicowanie wielkości dziupli, każdy dzięcioł ma inne grono odbiorców wśród dziuplaków wtórnych. Szacuje  się, że w Polsce z dziupli wykutych przez dzięcioły korzysta około 40 gatunków ptaków w tym sikory, kowaliki, sowy, gągoły czy dudki, ssaki tj. wiewiórki, kuny, nietoperze, popielice, żołędnice i koszatki oraz owady tj. osy i szerszenie.

Mając na uwadze ogromne znaczenie drzew dziuplastych, leśnicy w trakcie przeprowadzanych zabiegów gospodarczych, wyraźnie je oznaczają i pozostawiają na powierzchni do naturalnego rozkładu.  

Przystosowania dzięciołów do kucia w drewnie i zdobywania pożywienia przedstawia poniższa infografika