Puszcza Kurpiowska, nazywana także Zieloną, a dawniej Zagajnicą, przetrwała do dziś w postaci oderwanych od siebie kompleksów leśnych. Tereny te, z najcenniejszymi fragmentami "starej" puszczy chronionymi w rezerwatach i wciąż żywą kulturą kurpiowską, są ze wszech miar godne odwiedzenia.

Tereny dzisiejszej Puszczy Kurpiowskiej bardzo długo pozostawały niemal zupełnie dzikie. Osadnictwo na większą skalę zaczęło się tu dopiero w XVII w. Dla pierwszych mieszkańców tych ziem rozległe niegdyś lasy stanowiły źródło utrzymania- tu polowali, trudnili się też bartnictwem. Kurpie od dziecka obcowali z bronią myśliwską, dlatego na wielu polach bitew byli cenionymi strzelcami. Lasy wielkiej niegdyś puszczy zostały mocno przetrzebione na początku XIX w. oraz w czasie obu wojen światowych, jednak ocalałe fragmenty tutejszych drzewostanów zachwycają do dziś. Na piaszczystych glebach rosną malownicze bory sosnowe z domieszką świerka, często z jałowcami wpodszycie, w runie licznie występujące sasanki,a przewdziwe bogactwo stanowią dorodne grzyby. Najcenniejsze fragmenty puszczy - stare bory sosnowe, podmokłe lasy łegowe oraz torfowiska - są chronione w kilkunastu rezerwatach przyrody.

Na terenie administracyjnie zarządzanym przez Nadleśnictwo Nowogród, na prywatnej posesji w miejscowości Zabiele (Gmina Kolno) przy drodze wojewódzkiej nr 647 na trasie Myszyniec – Kolno, znajduje się ciekawy pomnik przyrody. Jest to jabłoń dzika, która liczy ponad 200 lat. Jej obwód wynosi 130 cm, a wysokość 11 m. Drzewo zostało objęte ochroną 31 grudnia 1983 roku zarządzeniem Wojewody Łomżyńskiego nr 58/83.