Aktualności
Grzyb, który nie tworzy mikoryzy
Owocnik piestrzenicy infułowatej rosnący na starym pniaku świerkowym. Fot. A.Laskowska-Ginszt
Ciemnobrązowa, pofałdowana główka grzyba z jaśniejszym trzonem. Fot. A. Laskowska-Ginszt
Trzy, różnej wielkości osobniki piestrzenicy infułowatej wyrastają na starym pniaku. Fot. A. Laskowska-Ginszt
Jesienią na leżącym drewnie i pniakach można spotkać ciekawie wyglądającego grzyba. Piestrzenica infułowata (Gyromitra infula) nie jest grzybem mikoryzującym, ani pasożytem – jest saprotrofem, czyli żywi się cudzożywnie, pobierając substancje odżywcze z martwych szczątków drzew iglastych.
Główka grzyba jest ciemna, w różnych odcieniach brązu, nieregularnie pofałdowana, najczęściej z dwoma lub trzema zaostrzonymi fałdami, nadającymi mu wygląd infuły (liturgiczne nakrycie głowy chrześcijańskich wysokich dostojników kościelnych). Środek piestrzenicy jest pusty. Trzon jest zwykle nieco spłaszczony, pofałdowany lub z jamkowatymi zagłębieniami. U starszych owocników może być komorowaty lub pusty. Grzyb ma przyjemny smak i zapach.
Jest gatunkiem rzadkim, znajdującym się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunku narażonego na wymarcie.
W Polsce spotyka się kilka gatunków z rodzaju piestrzenica. Piestrzenica kasztanowata (Gyromitra esculenta) jest śmiertelnie trująca, wyrasta przeważnie na wiosnę, na glebie, w suchych i piaszczystych lasach sosnowych. Podobna piestrzenica olbrzymia (Gyromitra gigas) również wyrasta wiosną i jest nieco jaśniejsza.
O piestrzenicy olbrzymiej pisaliśmy https://hajnowka.bialystok.lasy.gov.pl/aktualnosci/-/asset_publisher/5Tvh/content/babie-uszy
