Jest to piękna płaskorzeźba św. Jana Gwalberta, patrona leśników, strażników leśnych i wszystkich ludzi pracujących w lesie.

W 1951 roku pod jego opiekę brać leśną oddał papież Pius XII. Jan Gwalbert urodził się w 995 roku we Florencji. Kiedy zabito jego brata, postanowił dokonać zemsty. Jednak pod wpływem błagania mordercy o litość przebaczył zbrodniarzowi i zmienił postawę życiową.

Jan Paweł II w lipcu 1987 roku w Dolomitach podczas homilii wygłoszonej dla leśników w następujących słowach przypomniał postać patrona: „(…) za sprawą tajemniczego działania łaski dał heroiczne świadectwo cnoty przebaczenia i poświęcił się Bogu w życiu kontemplacyjnym… (...) w zaciszu Vallombrosa, gdzie założył wspólnotę monastyczną benedyktynów… Jak podają najdawniejsze świadectwa, Jan Gwalbert, wierny zawołaniu „Módl się i pracuj", wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw" („L'Osservatore Romano" 8, 1987).

Atrybutem patrona leśników jest trzymany w dłoni krzyż, a czasem sadzonka drzewa liściastego.

Leśnicy starają się troszczyć o pamięć o św. Janie Gwalbercie i jego nauce. Dlatego też wizerunek tego świętego coraz częściej można spotkać na ustawianych w lesie kapliczkach. Na terenie nadleśnictw RDLP w Białymstoku kapliczki poświęcone św. Janowi Gwalbertowi możemy spotkać m.in. w Supraślu czy Czarnej Białostockiej. Jego wspomnienie obchodzone jest 12 lipca.