Puszcza Romincka zajmuje powierzchnię ok. 38 tys.ha, w tym ok.15,5 tys. leży na terenie Polski, a większa jej część w obwodzie kaliningradzkim.

Jej unikalny charakter wynika z warunków, w jakich kształtowały się tutejsze zbiorowiska roślinne. Położenie na północnych krańcach Polski oraz wysokość nad poziomem morza sięgająca niemal 300 m powodują, że klimat, jak na polskie warunki, jest tu wyjątkowo surowy. Dlatego najlepiej spośród naszych gatunków drzew czuje się tu świerk, tworząc unikalne w skali kraju lasy borealne. Liczne tereny podmokłe w dolinach rzek to królestwo olszy, sosnowe lasy bagienne rosną w miejscach, gdzie kiedyś były jeziora, a żyzne zbocza niewielkich wzniesień zajmują gatunki liściaste - lipy, dęby, graby, wiązy i klony.

Puszcza Romincka była ulubionym miejscem polowań niemieckiego cesarza Wolhelma II. Do dziś po jego łowach pozostało czternaście kamieni pamiątkowych rozsianych w całym kompleksie leśnym; osiem z nich znajduje się na terenie Polski.

Na terenie Nadleśnictwa Gołdap, które administruje lasami Puszczy Rominckiej, znajduje się kilka ciekawych, sędziwych drzew:

Świerk pospolity – Leśnictwo Kumiecie, oddz. 447a, wysokość 38 m, pierśnica 115 cm, obwód 370 cm, wiek szacowany około 200 lat,

Wiąz szypułkowy – Leśnictwo Ostrówek, oddz.89i, wysokość 37 m, pierśnica 140 cm, obwód 440 cm, wiek szacowany około 250 lat,

Sosna pospolita  - Leśnictwo Błąkały, oddz. 310b, wysokość 32 m, pierśnica 91 cm, obwód 288 cm, wiek szacowany około 200 lat.