Podstawowe zagrożenie dla istnienia żubra (Bison bonasus) to mała liczebność populacji i izolacja poszczególnych stad. Projekt ma przeciwdziałać temu zagrożeniu oraz docelowo zmniejszyć ryzyko dalszej utraty zmienności genetycznej gatunku. 

Dzięki dążeniu do utworzenia w regionie Polski północno-wschodniej metapopulacji żubra istnieje szansa na odbudowę pierwotnych mechanizmów naturalnej wymiany osobników pomiędzy puszczami.

Oczekiwanym rezultatem projektu będzie utrzymanie 3 istniejących populacji wolnożyjących, utworzenie nowego stada w Nadleśnictwie Żednia, przygotowanie terenu Puszczy Augustowskiej do wsiedlenia i ocena możliwości wsiedlenia w Puszczy Rominckiej. Oczekiwanym rezultatem będzie również doprecyzowanie planów budowy zagrody pokazowej w Nadleśnictwie Supraśl.
Celem nadrzędnym prowadzonych działań jest dążenie do utworzenia metapopulacji żubra w tym rejonie kraju, w skład której wchodziłoby co najmniej 5 populacji wolno żyjących.

Projekt realizowany jest na terenie pięciu Puszcz: Augustowskiej, Białowieskiej, Boreckiej, Knyszyńskiej, Rominckiej.

Beneficjenci

Projekt korzysta z dofinansowania w kwocie 3 306 415 złotych pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) na lata 2009-2014 dla Programu Operacyjnego Pl02 „Ochrona Różnorodności Biologicznej i Ekosystemów" , umowa o dofinansowanie nr. 570/2014/Wn-14/OP-XN-02/D

Beneficjent wiodący:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Projekt realizuje Katedra Genetyki i Ogólnej Hodowli Zwierząt

Partnerzy:

Puszcza Augustowska:
Nadleśnictwo Płaska
Nadleśnictwo Augustów

Puszcza Białowieska:
Nadleśnictwo Białowieża
Nadleśnictwo Browsk
Nadleśnictwo Hajnówka
Białowieski Park Narodowy

Nadleśnictwo Borki
Nadleśnictwo Czerwony Dwór

Puszcza Knyszyńska:
Nadleśnictwo Supraśl
Nadleśnictwo Waliły
Nadleśnictwo Krynki
Nadleśnictwo Żednia

Puszcza Romincka:
Nadleśnictwo Gołdap

Zadaniem partnerów będą działania realizowane na ich terenie, a zadaniem SGGW wszechstronny monitoring populacji żubra. Partnerstwo zapewnia stosowanie jednakowych zasad postępowania z żubrem na całym obszarze projektu oraz kooperację i wymianę doświadczeń osób i instytucji. Współpraca ta bardzo dobrze sprawdziła się w projekcie POIiŚ „Ochrona in situ żubra w Polsce – część północno-wschodnia". Ze względu na zasięg bytowania żubra wszystkie instytucje, na terenie których żubr bytuje, powinny być zaangażowane, a to wymaga szerokiego partnerstwa. SGGW podejmuje się roli wiązania poszczególnych jednostek i jednocześnie dostarcza merytorycznego wsparcia.

Treść pochodzi z portalu http://projekteog.sggw.pl/language/pl/